Το κρυφτό 2...

Κρύβεσαι...
Πίσω από το δάκτυλό σου, αλλά κρύβεσαι...
Ακόμα και από τον ίδιο σου τον εαυτό....
Τι γίνεται λοιπόν στην περίπτωση που ενστικτωδώς δεν θέλεις να του το πεις??
Το γεγονός ότι δεν είστε μαζί σε πονάει...
Όμως το ότι περνάτε πολλές ώρες μαζί έστω και σαν φίλοι σε κάνει να νιώθεις εντάξει...
Σου αρέσει που αν πονέσει θα στο πει...
Σου αρέσει που σε ακούει, σε εμπιστεύεται..
Λατρεύεις να βλέπεις το χαμόγελό του σχεδόν όλη την ημέρα...
Λατρεύεις να ακούς το γέλιο του, τη φωνή του...
Αγαπάς το γεγονός ότι υπάρχει...
Μήπως τελικά είναι καλύτερα που δεν ξέρει?
Μήπως η φιλική σας σχέση είναι καλύτερη από την ερωτική??
Πώς μπορεί κάποιος να ξέρει??
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορεί...
Μόλις η φιλία μετατραπεί σε σχέση χάνεται...
Γιατί?
Γιατί πολύ απλά οι αναμνήσεις μένουν για πάντα...
Από την άλλη όμως είναι σαγηνευτικό να προσπαθείς να ανακαλύψεις τη ζωή και το νόημά της μέσα από το άτομο που σου "ολοκληρώνει" τη ψυχή σου...
Άντε να βρεις άκρη...
Τόσες σκέψεις...
Τόσες διαφορετικές απόψεις...
Τόσα περίεργα γεγονότα...

Το κρυφτό...

Είσαι ερωτευμένη μαζί του...
Κάνετε παρέα...
Είστε φίλοι...
Ποτέ όμως δεν τόλμησες να του μιλήσεις για το πως νιώθεις...
Γιατί?
Γιατί φοβάσαι πώς θα αντιδράσει, την αλλαγή στη συμπεριφορά του, την αλλαγή στα συναισθήματά του...
Γιατί φοβάσαι ότι θα τον χάσεις...
Από την άλλη όμως, είναι καλό να το κρατάς μέσα σου και να υποφέρεις?
Και εκτός αυτού του λες και ψέματα...
Τι μπορείς να κάνεις σ'αυτό το σημείο?
Δύσκολη απόφαση...
Έχεις φτάσει στα όριά σου...
Να ρισκάρεις να του μιλήσεις?
Ή μήπως να κρατήσεις τη φιλική σας σχέση σταθερή και τα συναισθήματά σου ποδοπατημένα??
Σκέψεις όπως:
"Κι αν δεν μου ξαναμιλήσει?"
"Αν όμως σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο και είναι και αυτός ερωτευμένος μαζί μου?"
"Πώς θα τον ξνακοιτάξω στα μάτια αφότου το μάθει?"
"Ποιά θα είναι η δική μου αντίδραση?"
κεραυνοβολούν το μυαλό σου...
Ποιό το νόημα του να παίζεις κρυφτό?
Είναι μόνο μία απόφαση κι όμως κάτι σε σταματάει...
Τι?
Τι να κάνεις?
Πώς να συνεχίσεις?
Πόσο θα αντέξεις?

Αυτό ψάχνω και εγώ...!

......

Είστε φίλοι, περνάτε καλά, φαίνεσται και είστε δεμένοι και ένα χαμόγελο είναι πάντα στο πρόσωπό σας όταν είστε μαζί...
Ξαφνικά όμως μια μέρα σου λέει πως για κάποιο λόγο δεν μπορεί να κάτσει μαζί σου...
Πιστεύεις κάθε του λέξη χωρίς αμφιβολίες....
Χωρίς να ψαχτείς γιατί και πώς προέκυψε και στο είπε, τα γεγονότα πέρνουν τέτοια τροπή ώστε μαθαίνεις πως σου είπε ψέματα...
"Γιατί?", σκέφτεσαι αμέσως και νιώθεις την καρδιά σου να σπάει σε μικρά κομματάκια...
"Γιατί να μου πει ψέματα αφού με ξέρει και ακόμα περισσότερο ξέρει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να τον κατακρίνω?"
Ένα άτομο που αγαπάς μόλις σου είπε ψέματα...
Πονάει...
Δοκιμάζεις να το ξεχάσεις και ξεφεύγοντας από την "ρουτίνα" σου ξεχνιέσαι...
Τυχαίνει και γνωρίζεις νέα άτομα...
Περνάς κάλά...
Επιστρέφεις στην "πραγματικότητα" και επανέρχονται και οι μνήμες....
Ακόμα πονάει....
Τότε έρχεται ένας φίλος και σου λέει ότι δεν αξίζει....
Συνδέεις γεγονότα και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιείς ότι άτομα που γνωρίζεις μόλις λίγες ώρες μπορούν να είναι καλύτεροι φίλοι και από φιλους χρόνων....
Καταλαβαίνεις ότι έχασες πολύτιμες ώρες χαράς και κεφιού σκεφτόμενος τα ψέματα ενός ατόμου....
Νιώθεις χαζός γιατί κάνεις άτομα που σε αγαπούν να ανυσηχούν για το πώς είσαι για, ουσιαστικά, ανούσια πράγματα...
Σβήνεις το γέλιο από τα χείλη σου χωρίς λόγο και αιτία....
Δεν υπάρχουν μόνο τα άτομα που μας πληγώνουν...
Υπάρχουν άτομα που παρότι τα ξέρεις ελάχιστα θα ρίσκαραν πολύ περισσοτερα για σένα από αυτά που ως τότε θεωρούσες δίπλα σου...
Η ζωή είναι ωραία και πρέπει να τη ζούμε στο έπακρο....
seize the day...

Σ'ευχαριστώ Βασίλη!